Behind the wall

กำแพง
กว้างสุดลูกหูลูกตา
สูงจนมองไม่เห็นยอด

หลังกำแพงมีอะไร
สนามหญ้ากว้างเขียวสด
สวนดอกไม้หลายสี
บ้านหลังเล็กน่าอยู่
ที่โล่งๆ กับโซฟาน่านอน
ห้องหนังสือห้องใหญ่

หรือว่างเปล่า

.

เรา ไม่รู้อะไร
เดินทางมาหยุดหน้ากำแพง
รู้สึกเป็นมิตร

เรามองดูและพยายามคิด
ถึงสิ่งที่ซ่อนไว้ด้านหลัง
พยายามหาความหมายที่มาของกำแพง
อ่านและทำความเข้าใจจากสิ่งที่พอจะเห็นได้ตรงนั้น

เจอหลายเรื่องวุ่นวาย
เรานั่งพิงกำแพง
สบายใจ

เหมือนได้ถ่ายเทเรื่องราวและรับพลังบางอย่างกลับมา
แม้ยังไม่ได้เห็นว่ามีอะไรอยู่ด้านหลัง

.

จนชั่วระยะเวลาหนึ่ง
เราคิดว่าเราเข้าใจ
เราคิดว่ากำแพงเข้าใจ
ต่างเข้าใจกันมากพอที่เราจะเข้าไปข้างในได้

เราเอ่ยปากออกไป
มีการเคลื่อนไหวที่ทำให้เราดีใจปนกังวล

รอ เรารอ

.

.

ไม่นาน
ประตูบานหนึ่งปรากฏตรงหน้า
เราลังเล

ตัดสินใจเปิดประตู

.

ไม่เห็นอะไร
ข้างในไม่ชัดเจน
เต็มไปด้วยหมอก หรือเต็มไปด้วยควัน
เราไม่แน่ใจ

กลับออกมายืนหน้ากำแพงเหมือนครั้งแรก
ไม่เข้าใจ

.

รออีกครั้ง

ประตูอีกบานค่อยๆ เปิดออก
คล้ายจะสื่อสารบางอย่าง
เราคิดว่ากำแพงอยากให้เราเข้าใจ

‘ความจริง’

.

เราไม่ลังเล เดินเข้าประตู
หมอกจางๆ ลอยมาปะทะใบหน้า
ลมพัดแผ่วเบา

เราพร้อมเผชิญความจริงนั้นแล้ว
.

ฉากสีขาวฉากหนึ่ง
ภาพเคลื่อนไหวเป็นเหตุการณ์มากมายฉายให้เราเห็น
บางภาพชัดเจนมาก
บางภาพจางเสียจนเราต้องเพ่งมองใกล้ๆ
บางครั้งเราต้องหยุดภาพนั้นไว้เพื่อทำความเข้าใจ
หลายครั้งที่ต้องย้อนกลับไปดูใหม่

รายละเอียดเยอะเหลือเกิน

แต่เราไม่แปลกใจ
เราคิดว่าเราเข้าใจได้

.

เราตั้งใจดู ตั้งใจฟัง
เนิ่นนาน

.

.

และในฉากหนึ่งก่อนจบสุดท้าย
เราเห็นเงาของคนหนึ่งคน

คนที่มีอิทธิพลต่อพื้นที่หลังกำแพง
คนที่ควรได้เข้าไปเห็นและสัมผัสสิ่งสวยงามหลังกำแพง

ก่อนเรา

.

ไม่ใช่เรา

.

เข้าใจแล้ว
‘ความจริง’ ที่ซ่อนอยู่
ที่มาของหมอกควันหลังประตูบานแรก

เราเข้าใจและเดินกลับออกมา

.

.

.

นั่งพิงกำแพงอย่างเดิม
พาตัวเองกลับสู่ความคุ้นเคยเดิมๆ

.

เราไม่เป็นไร

.

.

สำหรับตอนนี้
แค่ได้นั่งพิงกำแพงเราก็อุ่นใจมากแล้ว
.

.

ขอบคุณนะคุณ =)