สารภาพบาป

พี่มะเดี่ยวเลี้ยงปลาทะเลไว้ตู้นึง
มีปลาการ์ตูน ปลาทูทอง ปลาชื่อไม่คุ้นอีกสองสามอย่างมั้ง
ละก็มีกุ้งแอน กุ้งมังกรตัวไม่ใหญ่มาก ปลาดาว แล้วก็ปลาที่คล้ายๆ เม่นตัวเล็ก

ตู้ปลาทะเลมีสายระโยงระยาง มีสวิตซ์เปิด-ปิดหลายอัน ทั้งหมดนั้นรวมถึงสวิตซ์ไฟ สวิตซ์ออกซิเจน
สวิตซ์ออกซิเจนจะเปิดไว้ตลอด
สวิตซ์ไฟจะเปิดเฉพาะตอนกลางคืน

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาอยู่ออฟฟิศคนเดียว (ออฟฟิศแนน หลัง 6 โมงเย็นจะเป็นบ้าน) คนอื่นไปค่ายที่ระยองกันหมด
ปกติแนนไม่ค่อยได้ดูแลสัตว์อะไรเท่าไหร่ เป็นคนไม่รักสัตว์เยอะๆ
ปลานี่ก็ไม่ได้อยู่ในความสนใจ เพราะมีคนดูแลอยู่แล้ว (พี่มะเดี่ยวดูแลดีจะตาย)
แต่ทีนี้ไม่มีใครอยู่ แนนเลยมีหน้าที่ให้อาหารปลาโดยอัตโนมัติ

ตอนเย็น (7พฤศจิ) เอาอาหารปลาโปรยๆ ในตู้ ทุกตัวแย่งกันกินเยอะๆ สงสัยตอนเช้าให้น้อยไปหน่อย
ก่อนนอนออกมาปิดไฟตู้ปลาหน้าบ้าน กะว่าให้ปลานอนหลับสบายๆ
เช้าวันเสาร์เอาอาหารให้ปลาอีก เห็นมันว่ายน้ำช้าๆ ก็คิดว่ามันคงยังไม่ค่อยหิว
ตกเย็นจะออกไปหาพี่โบว์พี่แอน (เตรียมงานแต่งรอบญาติ-ผู้ใหญ่) เลยจะให้อาหารปลาก่อนออกจากบ้าน
.
.
.
.
ปรากฏว่าทุกตัวตายหมด
.
.
.
งงมาก
.
.
.
.
.
.
.
รู้ตัวอีกที เราปิดสวิตซ์ผิดนี่หว่า
จะปิดไฟอย่างเดียว แต่ดันปิดทั้งไฟทั้งออกซิเจน
ตอนนั้นไม่มีสติ ทำอะไรไม่ถูก
สรุปคือ หาสวิตซ์ออกซิเจนแล้วเปิดใหม่ทันที
(เปิดทำด๋อยไร ปลามันตายหมดแล้วเว้ย)
ออกจากบ้านแบบงงๆ

ขึ้นแท็กซี่ก็ยังคิดถึงปลาทั้งตู้ นั่งพึมพำตลอดทาง

เจอหน้าพี่แอนพี่โบว์ก็ยังทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะทำไง
แว้บนึงคิดหาทางบอกพี่มะเดี่ยว จิตใจฝ่ายกลัวความผิดบอกว่า “โกหกไปเลย บอกไปว่าไฟดับ”
แต่ก็ยังไม่ได้ตัดสินใจ ลังเลไปมา เอาไงดีวะ

ตั้งสติได้หน่อยนึง เล่าให้พี่โบว์พี่แอนฟัง น้ำตาไหลสะอึกสะอื้นสงสารปลา
นึกขำปนสมเพชตัวเอง แม่งทำอะไรไม่ดูให้ดี ผลเสียครั้งนี้กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้เลย
คุยกับพี่โบว์พี่แอนพักนึง พี่แอนย้ำว่า ยังไงก็ต้องบอกพี่มะเดี่ยวให้เร็วที่สุด
คืนนั้นค้างบ้านพี่โบว์ที่ปทุมฯ หาทางติดต่อพี่มะเดี่ยวอยู่นาน

สุดท้ายก็ได้บอกขอโทษและเล่าเรื่องให้ฟัง

พี่มะเดี่ยวนิ่งมาก บอกไม่เป็นไรเลย ไว้น้องแนนเลี้ยงข้าวพี่ละกัน
เราเลยยิ่งเสียใจ (อยากให้ด่ามากกว่า) เริ่มสะอื้นๆ
พี่มะเดี่ยวอึกอัก ทำอะไรไม่ถูก บอก “น้องแนนพี่ทำไม่เป็น”
คือ ปลอบหรือพูดอะไรอ่อนโยนๆ ไม่ค่อยถูก
ได้แต่พูดซ้ำๆ “ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร…”
กำชับให้แนนเอาปลาทุกตัวออกมาจากตู้ด้วย เดี๋ยวจะเน่า
วางสายโทรศัพท์แบบเศร้าโคตร
.
.
เฮ่อ…
.
.
ไว้มีตังค์แนนจะพาพี่มะเดี่ยวไปเดินจตุจักร หาซื้อปลาทีละตัว
(ทั้งตู้นั้นสิบกว่าตัวได้มั้ง ราคาทุกตัวรวมกันคงเฉียดหมื่น)

เฮ่อ…
ทำอะไรไม่ดูให้ดีก็เป็นแบบนี้
.
.
ขอโทษนะคะ
ทั้งคุณปลา คุณดาว คุณกุ้ง
ขอโทษพี่มะเดี่ยวด้วย