อดีตที่เป็นอดีต

อยากบอกรัก
นึกไม่ออกว่า ณ ขณะเวลานี้ควรพูดคำนี้กับใคร

เมื่อวานไปทำกิจกรรมกับน้องบิ๋ม และน้องโครงการคุณธรรมสร้างสรรค์ผ่านนิทานเพื่อน้อง
เป้าหมายคือ เด็กๆ ในศูนย์เด็กเล็ก ชุมชนริมทางรถไฟโค้งอโศก
และเรานัดกันที่ มศว. ถนนเพชรบุรี

เส้นทางที่ใช้
รถไฟใต้ดิน โผล่สถานีเพชรบุรี ทางออกที่1
เดินย้อนกลับมายังถนนเพชรบุรี
ข้ามสะพานลอย
เข้าซอยข้าง 7-11
ทะลุท่าเรือ มศว.
เดินข้ามสะพาน
เข้าประตู ตรงไปที่ตึกคณะมนุษย์ศาสตร์
ผ่านซุ้มขนมและโรงอาหาร

ระหว่างเดินผ่านสะพานตรงท่าเรือ นึกได้ว่าครั้งนึงเคยหยุดดูตุ๊กตา Devil ตัวสีแดง
ซื้อมา2ตัว แบ่งกับคนที่เดินมาด้วยคนละตัว
เดินผ่านโรงอาหาร … เราเคยกินข้าวกลางวันในนั้นด้วยกัน
แนนเคยนั่งรอคนคนนึงอยู่แถวนี้

เมื่อสองหรือสามปีก่อน

…

เรื่องราวย้อนกลับมาให้นึกถึง
เหมือนหนังเรื่องหนึ่งกำลังฉายซ้ำ

คิดถึงตัวละครสำคัญคนนั้น ตัดสินใจโทรหา
miss call สลับกันไปมาอยู่พักใหญ่ ในที่สุดก็ได้คุย

… เปลี่ยนไปแล้ว
… ความรู้สึกต่างจากเคย
… ไม่ผูกพันอย่างเดิม ไม่มีเยื่อใยอย่างที่เคยมี

คิดมาตลอดว่า ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปอย่างไร
ไม่ว่าเราจะอยู่ในสถานะไหน
เราคงจะให้ความสำคัญต่อกัน –มาก เหมือนเดิม

แต่หลังจากได้คุยวันนี้ มันเปลี่ยนไป
… อาจเพราะเราได้รู้ว่า คนที่เคยอยู่ข้างเรา มีรักครั้งใหม่เป็นครั้งที่ 2
… อาจเพราะเราคุยกันถึงเรื่องของเธอคนนั้น
… อาจเพราะเค้ากำลังรีบ หรือแบตโทรศัพท์กำลังใกล้หมด
… ด้วยอะไรก็ตาม เรารู้สึกได้ถึงความต่าง

เศร้าอีกครั้ง
แต่ก็แค่ช่วงเวลาสั้นๆ

สิ่งที่เราต้องทำยังมี เรื่องที่เราต้องคิดยังอยู่ ผู้คนแวดล้อมและก้าวเดินของเรา
ส่งผลบางอย่างให้เราหยุดคิดซ้ำไปซ้ำมากับอดีต
นั่นน่าจะเป็นสิ่งดี

บรรทัดต่อจากนี้ เรต ฉ.
เยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปี
ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำขณะอ่าน
ไปตามพ่อกะแม่มาอ่านด้วยกันไป๊

ป.ล.
ขอบคุณอิปาล์ม
ข้อความที่มึงส่งถึงกูว่า “โทรมาเห๊อะ” เมื่อสิ้นเดือนกรกฎา ก่อนไปเยี่ยมโครงการที่ จ.ตาก
ทำให้กูระลึกได้ว่าควรคุยเรื่องนี้กับมึง
เป็น 3 นาทีที่ทำให้กูรู้ว่ามึงยังไม่หายไปไหน

ดีใจที่มีมึงเป็นเพื่อน