หมายเหตุ:
โพสต์นี้พิมพ์เก็บไว้ตั้งแต่ 2008/12/02
น่าจะเป็นวันหลังจากไปดูหนังเรื่องนี้มา (ด้วยบัตรฟรี)
คิดว่าตอนที่บันทึกเป็นฉบับร่าง คงตั้งใจเรียบเรียงอะไรเพิ่มเติมให้เป็นเรื่องเป็นราวกว่านี้
แต่จนแล้วจนรอดผ่านไปสองปีก็ยังไม่ได้ทำอย่างที่ตั้งใจแต่แรก (ช่างน่าเศร้ายิ่งนัก)
รู้ตัวอีกทีก็คิดจะลบทิ้ง เพราะคำที่ใช้มันเพี้ยนๆ แปลกๆ
ทันใดนั้นจิตใต้สำนึกขี้เสียดายของมากระซิบว่า ‘อย่าทิ้งเลย.. เสียดาย’
เป็นเหตุให้ตัดสินใจเผยแพร่โพสต์นี้
โดยท้ายที่สุดก็ไม่ได้พิมพ์อะไรเพิ่มเข้าไปเลยนอกจากแก้คำผิด คำขาดเกิน (เพราะนึกอะไรไม่ออกจริงๆ)
จึงขอเชิญทุกท่านอ่านบทความภาษาประหลาดๆ สมัยดิฉันยังวัยรุ่น ด้วยประการฉะนี้ เอย.
——————————————————————————————-
หวานขมBitter Sweet BOYdPOD the short film
โอย แค่พิมพ์ชื่อก็เหนื่อยละ
ไปดูมาแล้วค่ะ อิ่มมากๆ
แต่ละเรื่องเข้าใจได้ว่าแต่ละผู้กำกับฟังแต่ละเพลงของพี่บอยป๊อดแล้วเห็นอะไร
เหมือนว่าเนื้อหาทั้ง 13 ตอนจะไม่เกี่ยวกัน (แอบมีช่วงวันเวลา/วงจรชีวิตตัวละครเหลื่อมๆ ใกล้กันเหมือน4แพร่ง)
แต่มันร้อยเรียงกันให้ลงตัวได้อย่างน่าประหลาด
เป็น13เรื่องสั้นที่ต่อกันได้ เอิ่ม.. ได้ดี
(เอ๊ะ นับไปนับมาทำไมได้แค่ 12 ละเนี่ย -*-)
คนอื่นยังไงไม่รู้
แต่แนนแม่งดูแล้วซาบซึ้ง
มีตอนในดวงใจอยู่ 2-3 ตอน
และมีตอนเดียวมั้งที่รู้สึกว่าไม่ค่อยโอเค
ความรู้สึกภาพรวมหลังจากดูจบ ดี ถึงดีมาก
อาจเป็นเพราะชอบหนังที่ดูแล้วคิดตามได้ในแบบของเราว่ามันสื่ออะไร
ดูแล้วเออ ได้ทั้งอารมณ์จากภาพ อารมณ์จากเรื่อง แล้วนี้ยังมีแถมอารมณ์จากเพลงด้วย
(ไม่ใช่แบบอยากจะแกล้งคนดูอย่างเรื่องนั้นเรื่องพลอย)
ไม่จำเป็นต้องเคยฟังเพลงทุกเพลงในนั้นก็ได้ แต่ถ้าเคยฟังไปก่อนอาจจะอินมากกว่า (มั้ง)
ใครจะไม่ได้ไปดูในโรงหรือรอซื้อดีวีดี แนะนำว่าควรดูไล่ลำดับตั้งแต่เรื่องแรกจนสุดท้ายนะคะ
เพราะมีเรื่องลำดับเวลาความต่อเนื่องของตัวละครแต่ละตอนด้วย
ถ้าเลือกดูทีละเรื่องกระโดดข้ามไปมา อารมณ์อาจไม่ต่อเนื่องกัน
แล้วจะทำให้มองภาพรวมของหนังไม่ชัด
(แนนคิดว่านะ)
รอซื้อดีวีดีเก็บ 