มีความรัก
ไม่ยากหรอก แค่รู้สึกดีกับคนคนหนึ่ง
.
.
พอความรู้สึกดี เพิ่มมากขึ้น
จะอยากเจอ อยากคุยด้วย
.
.
แต่ทำแบบนั้นไม่ได้
.
.
เจอไม่ได้
คุยด้วยไม่ได้ (ถ้าไม่มีเรื่องงานมาอ้าง)
ทำอะไรอย่างที่ใจอยากไม่ได้
ก็กลับมาจม…
เรียกว่าน้อยใจคงได้มั้ง
น้อยใจคนที่เค้าไม่มีวันรู้เลยว่าเราคิดยังไง
น้อยใจคนที่เค้าไม่มีทางรู้สึกแบบเดียวกับเราได้
บางทีิคิด ตีโพยตีพายกับตัวเอง
คิดซ้ำๆ ย้ำๆ ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ทุกที
.
.
เมื่อไหร่ที่รู้สึกดีกับใคร
สิ่งแรกที่สะท้อนกลับมาคือ .. ไม่มีทางเป็นไปได้
.
.
แล้วยังไงล่ะ
จะทำอะไรต่อ
.
.
ก็ไม่ยังไง
ทำอย่างที่อยากทำ
ช่วยเท่าที่สามารถช่วย
ให้เท่าที่ให้ได้
สัมผัสแค่ส่วนที่เค้ายื่นให้เราสัมผัส
.
.
เพราะสุดท้าย
สิ่งที่เราคิดฟุ้งซ่านไปเอง
ที่เราน้อยใจ
ที่เราตีโพยตีพาย
ที่เราเซ็ง จนไม่อยากทำอะไร
สุดท้ายมันก็ว่างเปล่า
.
.
เพราะเค้าจะไม่ได้รู้
เพราะเค้าจะไม่คิดอย่างที่เราคิด
และเพราะเราอาจจะลืมไปในที่สุด
.
.
สุดท้ายมันจะว่างเปล่าจริงๆ