ผ่านไปหลายเดือน
พี่สาวคนที่ตัดสินใจออกเดินทาง กลับมาบ้าน
ด้วยเหตุผลว่า ไม่ค่อยมีอะไรทำ ฮ่าๆ
(แน่นอน เราดีใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้)
ผ่านไปเกือบครึ่งปี
พี่สาวคนเดิม
มาทำหน้าเขินๆ พร้อมแถลงการณ์หลายข้อ
หนึ่งในนั้นคือ ตัดสินใจออกเดินทางอีกครั้ง
คราวนี้มีจุดหมาย
ปลายทางคือเพื่อนบ้านรุ่นพี่
เป็นองค์กรที่เกื้อกูลวายไอวายมาเนิ่นนาน
เฝ้ามองการทำงานของเรา เฝ้ากล่อมให้เราไปรวมองค์กรด้วย
(ครั้งนึงเราเกือบเอาจริง 555)
พี่สาวบอกขอโทษเรา
คราวนี้เราคิดในใจ (และพูดใส่หน้าเจ๊แกไป)
ว่าไม่ใช่เรื่องที่ต้องขอโทษซักหน่อย
การตัดสินใจนี้เราเชื่อว่าพี่สาวเราคิดมาแล้ว –อย่างดี –มาก
การตัดสินใจนี้เราเชื่อมั่นว่า จะดีกับเค้า (หมายถึงพี่สาวเรา แต่กับองค์กรนั้น ต้องติดตาม)
เรามั่นใจ ไม่ว่าอย่างไร พี่สาวเราก็ไปไหนไม่พ้น
กร๊ากๆ
— หมายความว่า จะต้องโดนเราเรียกมาขอความช่วยเหลือ, จะต้องมาทำหน้าง้องแง้งให้เราฉีกถุงน้ำปลาให้, ขอยืมสาย data link ของเรา ชัวร์!
อาจไม่ได้เจอกันบ่อยอย่างเคย
แต่เราต้องได้เจอกันแน่
ปกติก็อยู่ด้วยกันบ้าง ห่างกันบ้าง ไม่เห็นจะเป็นไร
เออ
รู้สึกตัวเองเข้าใจโลกมากขึ้น 1 ขั้นบันไดแล้วแฮะ
ไม่ฟูมฟายละนะ
เค้าเข้าใจพี่อุ๊
เค้าใจหายนิดๆ แต่ไม่เสียใจ ไม่เศร้าด้วย
ยินดีกับที่ทางใหม่ของพี่สาว
เย่ๆ ^^
.
.
ป.ล. ฝากคู่มือการเข้าไปอยู่ในครอบครัวใหม่ให้อันนึง
1.
ใช้น้ำปลาจากขวดง่ายกว่า
ถ้าถุงน้ำปลามันแกะยากนักก็เอากรรไกรตัด ง่ายจะตาย
2.
ถ้าบ้านโน้นไม่มีสายดาตาลิงค์ แนะนำให้หาซื้อ card reader ซักอัน ถูกกว่า (ปรึกษาพี่กานต์ได้อยู่)
3.
เข้าห้องน้ำบ้านเค้าอย่าลืมปิดไฟ
4.
ถ้าอยากได้เพลงใหม่ๆ ถามพี่กานต์
ไม่งั้นก็บอกมา เดี๋ยวเค้าหาส่งเมลไปให้ *-*
5.
เหงาวันไหนก็กลับมานั่งเล่นบ้านเรา เอาที่อยู่กะเบอร์โทรมะ
24/147 ซ.ลาดพร้าว21 ถ.ลาดพร้าว
จอมพล จตุจักร กทม. 10900
02-5135501
6.
นึกออกจะมาใส่เพิ่ม (ใครนึกอย่างอื่นออก บอกเลยนะ)
