เช้าวันหนึ่ง
ลืมตา รับรู้ว่ามีลมหายใจ มีงานที่ต้องทำ คิดถึง อยากคุย อยากเจอ และทำอย่างใจ
เช้าวันสอง สาม สี่ ห้า … ยี่สิบแปด ยี่สิบเก้า … หกสิบ …
เป็นเช่นวันหนึ่งนั้น
ยิ้ม..
หัวเราะ..
ร้องไห้..
สุข..
ทุกข์..
สนุก..
ทรมาน..
เจ็บปวด..
สบายใจ..
รู้สึกดี.. วนเวียนเรื่อยมา
เช้าวันนี้
ลืมตา รับรู้ว่ามีลมหายใจ มีงานที่ต้องทำ คิดถึง และหยุด
ไม่มาก
ขอหยุดเฉพาะวันนี้วันเดียวก่อน
ผลเป็นอย่างไรไว้พรุ่งนี้ค่อย หยุด กันใหม่
ถ้าบอกให้ตัวเองหยุด ได้ครั้งละหนึ่งวัน
เดี๋ยวเดียวคงครบสิบวัน
ไม่นานคงครบเดือน ครบปี
ขอให้วันนั้นมาถึงโดยไม่ทรมานนัก
ขอให้เราเข้มแข็ง
ให้ตัวและใจนิ่งได้อย่างนี้
…
…
…
เช้าวันหนึ่งข้างหน้า
ลืมตา รับรู้ว่ามีลมหายใจ มีงานที่ต้องทำ คิดถึง หยุด และยิ้ม
อนึ่ง–
ถ้าพอใจกับการได้คิดถึง จะทำให้เราเป็นนางเอก
ในอนาคตเราคงได้เป็นดาราดัง
เอวัง.