น้องสาวคนหนึ่งจากประเทศพิษณุโลก
เข้ามาคอมเมนต์ใน Hi5:
“ความรักทำให้เรายิ้มและมีเสียงหัวเราะ
แต่รักก็มักจะพารอยน้ำตามาด้วยเสมอ”
ดูเหมือนความรักจะใจร้ายและนำพาแต่ความเศร้าสร้อย
ประโยคสั้นๆ ของน้องสาว ครั้งนี้เราไม่อาจปฏิเสธ
แต่ก็ไม่อยากให้มองรักในแง่ร้ายจนขยาด ไม่กล้ามีรัก
(ที่จริงน้องสาวเราก็เสนอมุมมองทั้งสองด้านนะ เพียงแต่ให้น้ำหนักกับด้านลบมาก)
เราอ่านและนิ่งคิดแวบหนึ่ง ตอบกลับไป:
น้ำตาก็เหมือนอวัยวะหนึ่งของชีวิตแหละ
ไม่ได้เอาออกมาใช้นานเดี๋ยวจะลืม
ให้มันไหลออกมาบ้าง หล่อลื่นหัวใจ 
the soundtracks of my love: เพลงรักประกอบชีวิต
เขียนโดย นิ้วกลม
(ตามหาหนังสือเล่มนี้นานมากกกกก – ของดีต้องมีซีดีเพลงประกอบหนังสือ)
เหมือนค้นเจอไดอารี่เพื่อนแล้วหยิบติดมือมา
เขียนแบบ เล่าไปเรื่อยๆ สำนวนบางตอนแนนอ่านแล้วรู้สึกเยิ่นเย้อไปหน่อย
แต่นี่อาจจะเป็นจุดเด่นของคุณนิ้วกลมเค้าละมั้ง
เรื่องราวความรักตั้งแต่อดีตจนปัจจุบันของคุณนิ้วกลม
แนนว่าไม่ได้หวือหวาน่าตื่นเต้นมากมายจนหัวใจจะวาย
แต่ทำให้คนอ่านประทับใจได้เรื่อยๆ
ทั้งที่ผิดหวังและสมหวัง
บางท่อนอาจจะไปโดนใจใครเข้า… โดยเฉพาะตอนใกล้เจ็บปวด
แถมเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย เรื่องวิวัฒนาการของวิธีการสื่อสารระหว่างคนจีบกันด้วย
อ่านจบแล้วก็… เออ จบ (ก็ใช่สิ!) / อยากไปหาบางเพลงมาลองฟัง
ยิ้ม ยินดีกับความรักที่เค้ามีอยู่ตอนนี้
(ถ้าเทียบกับตัวเองแล้วจะเศร้า)
ถ้าเจออยากจะบอกคุณนิ้วกลมสักที
“ดีใจด้วยนะ (เน๋เน๋, น้วนน้วน)”