อ่านเหตุผลต้นเรื่องก่อน แล้วจะเข้าใจบันทึกหน้านี้มากขึ้นนะจ๊ะ
—
ปาล์มไปแอ่วเจียงใหม่เนื่องในโอกาสอะไรซักอย่าง (ที่แนนจำไม่ได้)
อ้อน(วอน)ซะเลย
— จำได้แล้ว (ตะโกนถามมันตะกี้)
–ไปค่ายถอดบทเรียนโครงการเยาวชนไทยไม่ทอดทิ้งสังคมของอนุภูมิภาคเหนือ(บน)
แหม่.. ไปทำงานแต่ก็มีเวลาไปเดินเที่ยวนะค้าบ –อิจฉา *-*
ข้างหลังเค้าเขียนมาว่างี้
ถ้าสังเกตดีๆ
ตราไปรษณีย์ แทนที่จะประทับ “เชียงใหม่” หรือ “ท่าแพ” หรือคำอะไรที่อ่านแล้วได้บรรยากาศเมืองเหนือ
กลับเป็น “จตุจักร”
555+
.
.
ก็ปาล์มมันเขียนแล้วแต่ดันลืมส่ง
พอกลับถึงกรุงเทพปุ๊บ เอามาวางที่โต๊ะเฉยเลย
.
.
แนนเลยทำโทษโดยการจูบ
เอ้ย! (โหดไป.. ปาล์มมันก็เลือกนะ)
ให้มันเอาไปส่งที่ตู้ไปรษณีย์ปากซอย
.
.
ถ้าคุณไปรษณีย์เค้าเห็น คงสงสัยเนอะ
ว่าไอ้บ้านนี้มันบ้ารึเปล่า เขียนจดหมายถึงกันแต่ดันต้องเดือดร้อนคนอื่นส่งให้
.
.
เอาเหอะ
อย่างน้อยบนโปสการ์ดแผ่นนี้ก็มีตราไปรษณีย์ประทับ
แค่คนส่งเค้าตั้งใจส่งให้
แค่นี้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว…
.
.
.
เอ.. หรือที่จริงมันไม่ได้ตั้งใจ แต่ส่งให้เพราะแนนบังคับวะ
555+
ช่างมัน!
3 replies on “โปสการ์ดจากปากซอย”
แวะเข้ามาเยี่ยมเยียนครับ
ของเราล่ะๆๆๆ
ส่งให้ด้วยนี่นา
พี่ก็เก็บโปสการ์ดเหมือนกัน
รู้สึกดีเนอะ เวลาได้รับความคิดถึงที่มากะคุณไปรษณีย์
เวลาเดินทาง ก็จะส่งใบหนึ่งให้ตัวเองทุกครั้งด้วย
เหมือนเขียนหาเพื่อนอีกคนหนึ่ง
คุยกับตัวเอง แบบที่ไม่ค่อยได้คุย
และเป็นการบันทึกการเดินทาง
แทนการเขียนไดอารี่ด้วย
หวัดดีค่ะพี่ชายคลอง
แวะมาบ่อยๆ นะ 🙂
—
พี่อุ๊
ของพี่อุ๊เป็นคิวต่อไปไง
ตามด้วยของปาล์ม (อีกแล้ว?)
และของเจ๊รี่ (พี่สาวพี่เก๋)
ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเอามาแปะ
รอไปก่อนนะ
แหะๆ