ปั่นบอร์ดทีไร หาเรื่องตั้งใจพิมพ์จนเอามาเขียนบล็อกได้แทบทุกทีเลยแฮะ
วันนี้คุยกับเจ้าเดือนในเว็บฟอนต์
ได้โอกาสเตือนตัวเองไปด้วย
เดือนบ่นว่าอารมณ์เสีย
ระเบิดอารมณ์และทิฐิยังอยู่กับตัว
ขออนุญาตแอบอ้างคำพูดเดือน
รู้สึกทนไม่ได้กับเรื่องเล็กน้อย
อยู่ๆ ก็ทนไม่ได้ เพราะไม่อยู่ในอารมณ์จะทนระเบิดแล้วหนีมา แล้วก็รู้สึกผิด
สิ่งที่ตามมาหลังจากโทสะ คือทิฐิไม่ดีเลยแฮะ
แต่ืทำไปแล้ว
และทิฐิก็ยังคงอยู่
.
.
.
ตอบเดือนไปแบบนี้
รู้ว่าทิฐิยังอยู่
เป็นขั้นแรกของสติละหละแกถ้ามันยังไม่หาย หรือมันจะไม่หายในเร็ววัน
ก็ให้รู้ตัว เท่านั้นเราเป็นคนเฟ้ย
มีความรู้สึกได้ล้านแปด
.
.
.
อ่านที่เดือนบ่นตอนแรก
รู้สึกเลยว่า เออ เดือนโตแล้ว
คิดอะไร รู้สึกอะไร เดือนทันตัวเองหมดเลยนะ
ถ้าจะพูดตามหลัก (อะไรซักอย่าง) ขาดแค่การระงับสิ่งเหล่านั้น
อย่างที่พี่ติ๊กบอก
ต่อไปก็พยายามฝึกดับทิฐิ ลดอัตตา
ยากกว่า และใช้เวลา แต่ไม่เกินความพยายามถ้าตั้งใจจริง
แค่เปิดใจ แต่ถ้าสร้างปราการตั้งแต่ต้นว่าเราทำไม่ได้
ก็จะไม่มีวันที่เราจะทำมันได้
.
.
.
ส่วนตัวเราเอง ขณะนี้พึงพอใจแค่รู้ตัว ดึงสติกลับมาทันตัวเองว่าคิดว่ารู้สึกอะไรอยู่
ต่อไปจะให้เป็นแบบไหน ตามแต่ใจอยาก
ถ้ายังอยากเศร้าอยากเซ็งก็เป็นไป ไม่บังคับ
ถ้าอยากสนุก อยากยิ้มแล้ว ก็ช่วยกันหาทางออก (ช่วยกัน = ช่วยเหลือตัวเอง ปรึกษาตัวเอง)
อย่างวันนี้คุยกับตัวเอง
แกรู้สึกอะไรตอนนี้ รู้ตัวใช่มะว่าเป็นอะไร
เสียใจเหรอ
อือ เสียใจ มากด้วย, คุยกับใครดีวะ, ทำไงดีวะ, พลังหายหมดแล้ว
แค่ไม่กี่ประโยค แม่งทำให้เราถึงกับหมดแรงไม่อยากทำงาน
ที่จริงอยากเป็นยังไงล่ะ
อยากมีความสุข อยากอารมณ์ดีเปล่า
อยากสิแก
งั้นก็เสียใจให้หายก่อน
แล้วหาอะไรทำให้อารมณ์ดีขึ้น
.
.
.
เออ… พอให้อิสระตัวเองแล้วดีนะ
ไม่คาดหวัง ไม่ต้องเหนื่อย ให้โอกาสตัวเองได้รู้สึก
ให้พื้นที่ตัวเองได้แสดงอารมณ์
ยังไงเราก็เป็นคนปกติ หรือจะผิดปกติก็เป็นคนอยู่ดี
อารมณ์ทั้งหลายที่มี แปลว่าเรายังหายใจและได้ใช้ชีวิต.
.
.
————————————————————–
ขอบคุณเจ้าเดือน พี่ติ๊ก พี่เจน เจ๊นัท พี่ร่ม ที่มาช่วยกันยำประสบการณ์ (และบางคนมากวนประสาท
) ในจู๋ระบายอารมณ์
ขอบคุณครูของชีวิตทุกคนที่ให้บทเรียนด้วยค่ะ
