How lucky i am :)

เคยรู้สึกไหมว่าตัวเราช่างโชคดี
นอกจากจะไม่มีปัญหาทางร่างกายอะไรมาก
แล้วพอมีปัญหาหลายเรื่องรอบชีวิต
เราก็ยังมีใครต่อใครหันมายื่นสิ่งดีๆ ให้เสมอ

สิ่งดีเหล่านั้นไม่เคยจำกัดรูปแบบ
แววตา คำพูด ตัวหนังสือปลอบโยน เสียงเพลง อาหาร
ความช่วยเหลือเท่าที่ความสะดวกเอื้ออำนวย
ฯลฯ

เรารู้สึกแบบนั้นเสมอ

มีหลายครั้งไม่รู้จะบอกกล่าวเรื่องเศร้ากับใคร
แต่ที่บ่อยกว่าคือความรู้สึกว่าตัวเองโชคดี

อย่างเช่นวันที่ผ่านมา
เราหมดพลังกับเรื่องน่าเซ็ง
งานที่เร่งรีบรออยู่
เรากลับทิ้งตัวเองไปกับอารมณ์แย่ๆ จนพักใหญ่ๆ
สุดท้ายก็ต้องทำงานตามคำสั่ง ทั้งที่ไม่อยากซักนิด

เราทักทายเพื่อนที่หายไปนาน

hi, long time no see.
i will let you be here.
on my cheek, on my face.
i will let you drop as long as you want,

my tears

เพื่อน (บ้าๆ) คนหนึ่งตอบกลับมา

hi, you again my friend
like melody that unchanged
same melody, same lyrics
i dare you to listen a song of nature,

my dear friend

—

So dark in here
I’m cold and alone
what happen with my phone
hundred day, lonely day, sadly day,

do you get my sms away?

(บทหลังนี่เราเข้าใจว่ามันเพ้อถึงหนังไทยเรื่องหนึ่ง เกี่ยวกับ 4 แยก)

อีกคนหนึ่งตามมา

แนน

เอ

เป็นอะไร

หายไวไว

—

และอีกหลายสิ่งดีจากคนจำนวนมากก็ตามมา
ตั้งแต่บ่ายจรดค่ำ
แล้วแบบนี้เราจะเศร้าอยู่นานได้ยังไง

My life as a bright sound.
Plenty of good people around.
I shouldn’t let myself in a cloud.

At least right now.

แทนคำขอบคุณสำหรับทุกคนในวันนี้
รวมไปถึงทุกคนในอดีตที่มีส่วนในรอยยิ้มปนคราบน้ำตาของเรา
คุณทำให้เรารู้สึกโชคดีจริงๆ